KEKALAHAN

dening Khalil Gibran

kekalahan, kekalahanku, aku dhewe lan adoh
luwih daksenengi tinimbang sewu kemenangan
lan luwih manis ing atiku tinimbang megahing ndonya

kekalahan, kekalahanku, pengalaman awakku lan tantanganku
aku dadi ngerti yen isih taruna lan tangkas
lan ora keprangkap ing kembanging kamenangan sing wiwit alum
lan ing njeroning atiku aku nemoni kahanan dhewekan
lan kabagyan merga didohi lan diina

kekalahan, kekalahanku, pedang lan tameng sing kilat cahyane
ing njero matamu aku wis maca
yen dirajakake iku diperbudak
lan dingerteni iku diina
lan diranggeh ora liya kanggo nyenengake dhiri
kaya woh-wohan sing wis mateng gageyan tiba lan dipangan

kekalahan, kekalahanku, kancaku sing wani
sira krungu lagu-laguku, tangisan-tangisanku lan bisuku
ora ana wong liya kejaba sira sing ngomong karo aku
babagan kepakane swiwi lan deru ombak segara
lan gunung sing kobongan ing tengah wengi
dene aku dhewe arep munggah ing jiwaku kang jero lan akeh watune

kekalahan, kekalahanku, rasa waniku sing ora kenal mati
kowe lan aku ngguyu bebarengan topas
bebarengan nduduk kuburan kanggo mati ing dhiri
lan kita ngadeg ing sinare srengenge kanthi siji kekarepan
kita mbebayani

pengirim: Rusdi Ngarpan Suryapati